N*A*O*, de Naamloze Achter Ons, zegt dat u niet kan zeggen dat u het niet geweten hebt : zeg dat N*A*O* het gezegd heeft.
De Naamloze Achter Ons ís uw geweten.
-1- STILTE & ANGST
Het Naamloze geweten bevindt zich niet meer alleen in de barre woestijn van de realiteit. Ook Frank Vandenbrouckes essay(1) over onze welvaartstaat biedt u voortaan een symbolisch raster om uw weg te vinden in de woestijnruimte en –tijd.
Pas op, de zaak valt niet meer te redden !
Vandenbroucke reikt alleen maar woorden aan, om ons te oriënteren in de Belgische miserie en die verhinderen dat we getraumatiseerd raken tijdens de nakende confrontatie met het reële. Vandenbroucke zegt alleen : “Het is te laat.”
Politoloog Carl Devos herhaalt het wat omfloerster. Hij verbeeldt zich nog niet in de woestijn, want “er ruist wat door het struikgewas.” (De Standaard, 15 februari 2010)
Devos : “Omdat haar communautaire hypotheek niet werd gelicht, kan Leterme II nooit een sterke ploeg worden die grote hervormingen aankan. Veel van de stilstand wordt expliciet of subtiel aan communautaire spanningen toegeschreven (..)”
Dat is de nagel op de kop. Belgicisten zeggen vaak dat Leterme aan zijn 800.000 voorkeurstemmen raakte door ‘bedrog’. Hiermee is N*A*O* het niet helemaal eens. De analyse was wel juist : zonder staatshervorming kan België niet meer goed bestuurd worden. Natuurlijk hebben Leterme en CD&V deze analyse verraden. Niet alleen door toch in een regering zonder garanties voor een grote staatshervorming te stappen, maar ook door zelfs een regering te vormen zonder Vlaamse meerderheid in de Kamer.
Anderzijds zou men zich kunnen afvragen of het ontbreken van deze Vlaamse meerderheid er misschien de oorzaak van is dat er toch nog een beetje geregeerd wordt? Namelijk in het voordeel van Wallonië (en natuurlijk zolang België niet failliet is).
De vele regeringsbeslissingen ten nadele van Vlaanderen bespreekt Wim van de Velden in De Tijd. “Om opnieuw premier te kunnen worden, en vooral ook om eerste minister te kunnen blijven, houdt Leterme uitverkoop.” (26 januari 2010)
De besparingen door minister van Oorlog De Crem, worden in Wallonië teruggedraaid, maar niet in Vlaanderen. Dat verbijstert zelfs La Libre Belgique. (20 januari 2010) “De boodschap van de Waalse regeringspartners MR en PS was duidelijk : Defensie mag snoeien, maar niet in Wallonië.” (De Standaard, 14 januari 2010)
Het Vlaamse Kongobeleid van De Gucht wordt ontkracht en België kiest weer volop voor de Franstalige steun aan de chaos, de corruptie en de gruweldaden van het Kongolese leger.
De eerste Vlaamse aanzet tot een asiel- en integratiebeleid werd gefnuikt. Het beleid kwam volledig in handen van Franstalige politici, die onmiddellijk overgingen tot een nieuwe rampzalige regularisatie, waarna een kleine 90 % van de onmenselijk onthaalde en oneigenlijke asielzoekers naar Vlaanderen gedirigeerd werden.
De besparings- en hervormingsvoorstellen van minister van Justitie De Clerck worden door de PS tegengehouden. Maar los daarvan : “De Vlaamse balies laken de scheeftrekking in middelen tussen de Franstalige en de Nederlandstalige gerechtelijke arrondissementen. “ (De Standaard, 14 januari 2010)
In de Panorama uitzending “Het failliet van Financiën” beschuldigde Kamerlid Dirk Van der Maelen (S.P.a) minister van Financiën Reynders van sabotage. Vreemd voor een partij die Reynders’ destructie altijd gesteund heeft, zelfs al zit die nu in de oppositie. Maar in elk geval werd deze puinhoop nog groter omdat de Raad van State acht benoemingen van regionale directeurs van Financiën schorste (en er nog meer zal schorsen), omdat Reynders niet de best geslaagden voor het voorziene examen selecteerde, maar politieke benoemingen deed.
Over financiën gesproken : La Libre Belgique liet door Naamse professoren de kostprijs van ministeriële kabinetten in België onderzoeken en kwam tot de slotsom dat een Vlaams kabinet gemiddeld slechts de helft kost van een Waals of een Brussels kabinet, waar er bovendien veel meer van zijn.
Walen en Brusselaars zijn trouwens veel lakser bij het indienen van hun belastingsaangifte : 6,87 % van de Walen en 8,10 % van de Brusselaars tegen 3,46 % van de Vlamingen deden voor het aanslagjaar 2008 geen aangifte. En over de te late aangiften zwijgt N*A*O* dan nog.
In N*A*O*’s “Questions aux belgicistes XII”(2) kon men al lezen : “Om Vlaanderen te koeioneren blokkeert PS-minister van Energie Paul Magnette het Myrrhaproject van het Studie Centrum voor Kernenergie in Mol, waarin men onderzoek doet naar afvalbeheer en medische toepassingen. De kans is zeer groot dat Europa zal aandringen dat het project naar het buitenland verhuist.” Liever dat dan 600 arbeidsplaatsen in Vlaanderen voorzien.
Le Soir berichtte trouwens zeer triomfantelijk over de sluiting van Opel Antwerpen : “La fin du miracle flamand !”
Eigenlijk is dat niet verwonderlijk, want het beleid van minister van Werk Milquet is zuiver op de Waalse arbeidsmarkt gericht.
Nadat de dreiging met een alarmbelprocedure door het Vlaams parlement omwille van Milquets intentie om de loonkostensubsidies voor oudere werknemers af te schaffen niet zo lang geleden nipt vermeden kon worden, ging Milquet toch door met haar uitsluitend op Wallonië gericht federaal beleid, zodat Vlaanderen nu weer met de procedure moet dreigen.
Het minst ingrijpende voorstel van Vandenbroucke om de dienstencheques voor tweeverdieners duurder te maken werd onmiddellijk door Milquet afgeschoten.
Alhoewel de Hoge Raad voor Financiën stelt dat het grootste stuk van het begrotingstekort structureel is en dus niet het gevolg is van de financiële wereldcrisis, willen “de Franstaligen niet (..) horen van bijkomende besparingen.” (De Tijd, 26 januari 2010)
De ellende in de Brusselse “Bronx” (De Morgen, 29 januari 2010), waar zelfs fractievoorzitter Daul van de EVP over klaagde, omdat al teveel Europarlementariërs aangevallen werden, wordt door Franstalige politici als “fait divers” afgedaan. Walter Pauli zegt dat er bij de Franstaligen “een politieke wil is om de politie minder efficiënt in te zetten dan kan : dat moet een Europees unicum zijn.” (De Morgen, 1 februari 2010)
Het waanzinnig aantal van 958 in Brussel verkozen, hoofdzakelijk Franstalige politieke mandatarissen wil kost wat kost zijn voorrechten behouden.
Het is dus te laat.
Zelfs het minste voorstel van Vandenbroucke roept al weerstand op. Men is “gevangen in een pruttelkabinet,” aldus Carl Devos. (De Standaard, 15 februari 2010)
Is het voor sommigen nog altijd niet duidelijk dat dit Franstalig vechtfederalisme niet gecounterd kan worden door het halfzachte gecomplexeerde samenwerkingsfederalisme van de Vlamingen ?
-2- STILTE VOOR DE STORM
Zou loodgieter Jean-Luc Dehaene België kunnen redden ?
In “Questions aux belgicistes XI”(3) citeerde N*A*O* Eric Van Rompuy : “We hebben geen keuze. Als het Brussels Parlement in de lente van 2010 nog een belangenconflict inroept, komt het wetsvoorstel over de splitsing pas in de herfst weer in de Kamer. Midden in het Belgische voorzitterschap van de Europese Unie dus. Dan staan we op een paar maanden van de federale verkiezingen en is het echt te laat voor een onderhandelde oplossing. En dan ? Dan riskeren we uit te komen bij een noodwet waardoor de oude arrondissementele kieskringen weer worden ingevoerd en B-H-V nog altijd niet is gesplitst. Ofwel komt het tot een stemming in het parlement, luiden de Franstaligen de alarmbel, valt de regering en worden er federale verkiezingen uitgeschreven zonder dat B-H-V is gesplitst. Met andere woorden : dan zouden er onwettige verkiezingen worden georganiseerd. Dat is natuurlijk net het scenario waar sommigen binnen de Vlaamse beweging van dromen : alleen de deelstaten hebben dan nog wettig verkozen parlementen en dus zouden er noodgedwongen een soort confederale onderhandelingen moeten worden gevoerd. In de praktijk zou dat het einde van de democratie in België inluiden. En dat van België tout court. Niemand die daar nog iets tegen zou kunnen beginnen. Ook mijn broer niet.”
Omdat ondertussen de Vlamingen in het Brussels parlement (4) effectief voorstellen om ook een belangenconflict in te roepen tegen de stemming van de splitsing van B-H-V, lijkt het erop dat loodgieter Dehaene vooral bezig is met af te tasten of onze politici kunnen instemmen met zo’n noodwet.
Let op N*A*O*’s woorden !
Met andere woorden : B-H-V wordt niet gesplitst en er wordt in de plaats een noodwet overeengekomen opdat de volgende verkiezingen geldig zouden zijn.
De loodgieterdroom die hier achter zit bestaat hoogstwaarschijnlijk uit de volgende ruil. De uitbreiding van het Brussels Gewest met de faciliteitengemeenten plus een aantal Waals-Brabantse dorpen om de pil te kunnen slikken, tegen een gegarandeerde afspraak dat tijdens de volgende federale legislatuur vastgelegd wordt welke grondwetsartikelen tijdens de daaropvolgende legislatuur kunnen gewijzigd worden in functie van een grote staatshervorming.
Behalve de vraag of het – zoals Vandenbroucke en anderen suggereren – al geen vijf over twaalf is op economisch vlak, lijkt het er niet op dat Vlaanderen akkoord zal gaan met een van beide aspecten van de loodgieterdroom.
Met afspraken over toekomstige onderhandelingen had Vlaanderen nooit positieve ervaringen en de uitbreiding van Brussel ligt in Vlaanderen – zeker na de Bronx-toestanden – helemaal niet voor de hand.
Het lijkt er dus op dat ook de loodgieter onverrichter zake een pilsje in zijn bef zal mogen gieten.
Tenzij… tenzij hij koudweg – zoals loodgieters dat kunnen – zou voorstellen om de regering te laten vallen in juni eerstkomend. Waarom ?
Omdat er toch niet geregeerd kan worden. Omdat België op weg is te “vergriekenlandsen”. Omdat het te laat is. En omdat hij ook Carl Devos las : “2011 zou wel eens een goudader voor de N-VA kunnen zijn.” (De Standaard, 15 februari 2010)
De CD&V zou zijn actuele regeringspartners misschien tot het maken van een gok moeten verleiden, maar anderzijds kon N-VA zich tot nu toe ook nog niet echt profileren en zou men eindelijk tot samenvallende verkiezingen komen – wat trouwens ook de S.P.a kan bekoren. Men zou dan alvast twee keer vier jaar kunnen regeren zonder al teveel verstorende inspraak van de belastingbetalende bevolking, zodat een grote staatshervorming gebricoleerd zou kunnen worden.
Goed, maar waaruit bestaat de gok ?
De loodgieter en heel de CD&V gokken natuurlijk op de factor Leterme, die samen met de lieftallige Inge Vervotte diep gekoesterd wordt. (In ruil voor deze verering is hij nu al een gelouterd man.)
Hoe zou de kiescampagne van Leterme er eigenlijk uitzien ? Niemand weet het. (Tenzij misschien de lieflijke Vervotte.)
De Naamloze Achter Ons gokt graag mee. Of de verkiezingen nu in 2011, dan wel nog dit jaar gehouden worden, doet niet veel ter zake : ze dreigen oncontroleerbaar te worden. Vlaanderen versnippert verder. Met of zonder Leterme-effect is het nog maar de vraag of CD&V nog de 20 % haalt. In het nationaal socialistische Wallonië zal de PS wellicht wel boven de 30 % blijven. De PS zou dan de grootste partij van het land worden en de premier leveren.
Natuurlijk krijgt Di Rupo - evenmin als Leterme in 2007 – geen Belgische regering op de been. CD&V, dat wel nog alle belangrijke politieke posten bezet, zal hem in dat geval niet helpen, omdat zij het eerste ministerschap kwijt is en toch ook nog Vlaamsgezinden in haar rangen telt.
Na enkele maanden crisis geeft men het definitief op en ontbindt men de Belgische staat.
-3- STILTE BIJ DE S.P.A
De treinramp van vorige maandag moet ons aan het denken zetten. De Belgische bestuurders negeren meer en meer rode stoplichten.
Het is erg, maar juist in deze crisistijden blijkt de ‘linkse’ trein ontspoord te zijn.
In Vlaanderen ligt de S.P.a compleet op apegapen.
De belangrijkste gebeurtenis van 2009 volgens Martine Tanghe is de uitrangering van Frank Vandenbroucke : “een minister wordt door zijn kiezers beloond, maar door zijn partijvoorzitter geschoffeerd.” (Humo, 29 december 2009)
Rudy Kennes, ABVV délégué bij Opel Antwerpen, vertelt dat hij zich al evenmin als Frank Vandenbroucke welkom voelde op de luxueuze S.P.a nieuwjaarsreceptie. Logisch, want “da wijf” gunde Kennes slechts een onverkiesbare plaats op de lijst voor het Vlaams parlement. “De partij wilde toch per se meer arbeiders in het parlement ? (..) nul komma nul arbeiders in het Vlaams parlement. Plezant, he ?” (Humo, 29 december 2009)
Wie wel een verkiesbare plaats kreeg was de blitse Freya van den Bossche, waarvan men wist dat ze zwanger was.
Met dit alles wordt duidelijk dat de belgicistische S.P.a het Vlaams parlement niet ernstig neemt.
Want laten we wel wezen, Freya’s moederschap is natuurlijk belangrijk, maar eigenlijk heeft ze geen “recht” op bevallingsverlof, zoals ze claimt, omdat een minister helemaal geen arbeidscontract heeft en dus verlof neemt wanneer zij dat zelf zo beslist. Hierbij zal zij natuurlijk rekening houden met haar partij en met haar achterban.
Omdat de duur van Freya’s bevallingsverlof al besproken werd bij de Vlaamse regeringsvorming en men er daar dus voor koos om Vlaanderen vier maanden zonder minister van Energie te laten, kan men stellen dat de Vlaamse socialisten de Vlaamse regering niet al te serieus nemen.
Hun andere regeringsleden zijn evenmin eerste keus. Pascal Smet blijft voorlopig een overbeweeglijk en welbespraakt lichtgewicht. En Ingrid Lietens ministerschap was oorspronkelijk toch maar een bij-job.
(Nochtans speelde Vande Lanotte met de idee om Freya door “da wijf” te laten vervangen, zodat zij op haar beurt eindelijk als partijvoorzitter zou kunnen vervangen worden door John Crombez… Maar ook dit idee getuigt van weinig respect voor Vlaanderen.)
Aldus sprak N*A*O* :
‘Hoe onwetender hoe dogmatischer (XV)’,
Brussel, 17 februari 2010
(4) Behalve Leterme zelf en Reynders bestaat het kernkabinet uit Brusselaars : Onkelinx, Milquet, Vanackere en Vanhengel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten