N*A*O*, de Naamloze Achter Ons, klaagt gewoon verder, terwijl hij weet dat “Kerstmis is die dag dat ze niet schieten” – zoals wijlen Wannes Van De Velde zong – en er dus ook minder geklaagd wordt.
Maar de Naamloze A*O* speelt niet de dramatische rol van de klager uit de transactionele analyse, die het slachtoffers en redders immer mogelijk maakt niets aan hun lot te veranderen, zodat de impasse totaal blijft.
De Naamloze is niet meer dan een ritueel aanklager, vergelijkbaar met een klaagvrouw.
Welnu, Kerstmis staat bol van rituelen, dus aanhoor zijn Klaaglied.
