2019... Muss Es Sein Es Muss Sein

zondag 21 februari 2010

De Europese Revolutie


Over migratie en islam

Frans Maes

De jongste tijd verschijnen aan de lo­pende band boeken over migratie en islam. Een van de best gestoffeerde is van de hand van de Amerikaanse co­lumnist (voor de Financial Times) en journalist (voor de New York Times) Christopher Caldwell. Onder de titel "De Europese Revolutie – Hoe de islam ons voorgoed veranderde" be­schrijft hij hoe terroristische aansla­gen in Europa, rellen in moslimwij­ken van de meeste grote steden en ondermeer de moord op Theo van Gogh in Amsterdam de autochtone Europeanen ertoe dwingen hun libe­rale waarden opnieuw te definiëren. Van de  375 miljoen Europeanen wo­nen er 40 miljoen buiten hun land van herkomst. Velen onder hen heb­ben gewoon de Schengen-akkoorden aangegrepen om zich binnen Europa te verplaatsen maar het merendeel van de immigranten is van buiten Eu­ropa afkomstig. Voor deze laatste groep gaat het vooral om moslimim­migranten die zich niet willen inte­greren. Halverwege de 20sle eeuw wa­ren er praktisch geen moslimimmi­granten in Europa. Nu zijn er 15 à 17 miljoen. Hier knelt het schoentje: het gros van de autochtone bevolking wil niet leven in een "bazaar van wereld­culturen". De bezorgdheid van de slinkende groep autochtonen wordt niet ingegeven door racisme maar eerder door heimwee naar de hechte clangemeenschap van weleer. De po­litiek en de correct denkenden blij­ven van hun kant maar hameren op de multiculturele samenleving en de nood aan "arbeidskrachten" o.m. om de vergrijzing tegen te gaan en de so­ciale zekerheid in stand te kunnen houden. De auteur bewijst met cijfers dat de immigratie niets opbrengt maar slechts leidt tot economische kosten en tot een scherp oplopende prijs aan vrijheid voor de autochto­nen. Het kapitalistisch argument dat migranten nodig zijn om de indus­trieën te redden houdt geen steek in een wereld waarin oude technieken verdwijnen en vervangen worden door moderne die veel minder han­denarbeid en enorm veel meer hoofd­arbeid vragen. Dit laatste kan meestal niet door migranten worden geleverd tenzij men gericht gaat werken en al­leen nog hooggeschoolde migranten in Europa toelaat, een systeem dat o.m. in Canada wordt toegepast. Het socialistische argument dat de verzor­gingsstaat moet gered worden is al evenmin valabel. In de Verenigde Naties heeft de Population Division berekend dat voor het herstel van een gezonde leeftijdsstructuur en afhan­kelijkheidsratio in Europa, de eerste voorwaarde voor een leefbare sociale zekerheid, er 701 miljoen immigran­ten nodig zouden zijn en dat is meer dan de totale bevolking van het we­relddeel! Van de migranten kan vol­gens Harvard-econoom Martin Feldstein, die berekeningen maakte aan de hand van het Spaanse voor­beeld, daalt de verhouding werken­den/gepensioneerden van 4,5 tot 1 naar minder dan 2 tot 1. De fiscale effecten van de immigratie zijn ver­waarloosbaar mede omdat het gros van de migranten doorgaans de laag­ste regionen van de economie bevol­ken en de groei van het brutoloon–de
bron van belastingen waarmee de verzorgingsstaat wordt betaald- niet positief beïnvloeden. Migranten wor­den ook ziek en oud en beuren nogal wat kindergeld zodat de migratie in het beste geval voor de verzorgings­staat een nuloperatie is. Migranten kunnen de verzorgingsstaat alleen helpen als zij en hun nakomelingen meer geld in de sociale zekerheid stoppen dan zij eruit halen. Maar daarvoor werken en verdienen zij niet genoeg –in Duitsland werkte in 1973 meer dan 65% van de migranten nu nog maar 38%- is het zware oordeel. Europa laat veel teveel migranten binnenkomen in het kader van ge­zinshereniging, vanwege een asielver­zoek of om andere niet-economische redenen zoals de illegalen waar nau­welijks naar omgezien wordt.
Caldwell wijdt ook een hoofdstuk aan de invloed van de Islam op het Westen waarmee volgens de auteur veel te tolerant wordt omgesprongen. Na de aanslag in maart 2004 in Madrid door met Al Qaida gelinkte terroris­ten waren zowel Aznar als Zapate­ro er als de kippen bij om de schuld bij de ETA te leggen terwijl de daders met Al Qaida verbonden Marokkanen waren. Wel haalde Zapatero, die de verkiezingen won, onmiddellijk de Spaanse troepen terug uit Irak, ver­ketterde hij de Verenigde Staten en lanceerde hij een "alliantie van be­schavingen" met de islam. De afge­lopen decennia is de westerse hou­ding tegenover de rest van de wereld geëvolueerd van "koloniale arrogan­tie tot handenwringende zelfhaat", aldus de auteur. Hij waarschuwt ook tegen het geloven in het tweeledig taalgebruik van de moslimleiders. In een Europese taal houden zij een an­dere soort toespraak dan in het Ara­bisch. Het betekent dat je een consi­stente boodschap uitdraagt die door twee verschillende groepen toehoor­ders verschillend zal uitgelegd wor­den. De verpersoonlijking daarvan is Tariq Ramadan, een in Geneve gevestigd politiek activist, productief schrijver en freelancetheoloog voor wie in het Westen zowat alle deuren opengaan en die pleit voor een "redelijke samenleving” berustend op het islamitisch recht met de eis van volledige erkenning van de islam in alle Europese instituties. Ramadan mocht in de jaren '90 Frankrijk niet binnen en momenteel is hij persona non gra­ta in Tunesië, Egypte en Saudi-Ara­bië. Ramadan, die het voortdurend heeft over "verzet" en die de moslims oproept verzet te plegen is in de ogen van sommige Europese leiders ie­mand die in werkelijkheid "hervor­mingen" bedoelt. Volgens de auteur bedoelt hij alleen "jihad"!
Caldwell wijst tenslotte op de Euro­pese plicht tegenover de wereld. Met immigratie worden niet alleen pro­ductiefactoren ingevoerd maar ook factoren die sociale veranderingen te­weeg brengen. Al decennia lang wor­den de Europeanen gefrustreerd door het onvermogen (of de onwil) van hun leiders om immigratie te regule­ren of er economisch ten volle van te profiteren. Ze hebben het gevoel dat Europa cultureel wordt overgenomen door een theocratische islam of door een marktliberalisme dat geen bijzon­dere waarde hecht aan de dierbaarste tradities van Europa, aldus de auteur. Als er in Europa meer immigranten binnenkomen dan de kiezers van dat werelddeel willen, dan is dat een dui­delijke aanwijzing dat de democratie hier niet goed functioneert. Europa heeft zeker het recht om ten aanzien van de immigratie om het even welke beleidsmaatregel te treffen. Als een nieuwkomer niet bereid is onze waar­den, zelfs als die verkeerd zouden zijn, te respecteren, dan heeft geen enkele westerse samenleving de mo­rele verplichting hem toe te laten. Maar er bestaat in Europa geen eens­gezindheid over wat de westerse waarden zijn. Een verenigd Europa zou niets te duchten hebben van de islam, maar Europa is niet verenigd. Tientallen jaren lang hebben Europese autoriteiten het nut voor henzelf nagestreefd in plaats van het nut voor hun samenleving. Het fundamentele probleem dat Europa heeft met de Is­lam en met de immigratie in het alge­meen is dat de krachtigste gemeenschappen in Europa cultureel gespro­ken helemaal geen Europese gemeen­schappen zijn. Men heeft wel gepoogd een oplossing te vinden maar de mul­ticultuur van Nederland en België, noch de laïcité van Frankrijk of de welwillende verwaarlozing van Groot­-Brittannie en de constitutionele stipt­heid van Duitsland hebben tot een oplossing geleid. In tegenspraak met de vrome praatjes is de islam in geen enkel opzicht de religie van Europa en in geen enkel opzicht de cultuur van Europa. Zeker is dat de confrontatie met de Islam zal leiden tot een veran­derd Europa. Minder zeker is dat de Islam aanpasbaar zal blijken.
"De Europese Revolutie – Hoe de islam ons voorgoed veranderde" van Christoffer Caldwell is een schitte­rend geschreven boek. De auteur be­schrijft hoe de autochtone Europea­nen door de immigratie, en vooral door de Islam gedwongen worden hun liberale waarden opnieuw te definiëren. Hij beschrijft het fundamen­tele verschil in benadering van vrou­wen en seksualiteit en wijst op de ge­vaarlijke tendens van politici om spanningen rond de islam weg te werken door de rechten van alle bur­gers in te perken. Ayaan Hirsi Ali zegt over het boek dat de onderzoeks­journalist en schrijver met feiten en cijfers de gewillige overgave van de Europeanen aan de islam beschrijft. Caldwell is een Amerikaan die om Europa geeft. Het boek telt 330 pa­gina's, 37 pagina's noten, 4 pagina's bibliografie en een register van 20 pagina's. Het werd in 2009 uitgege­ven door Ambo Amsterdam als ver­taling door Peter Diderich van "Reflections on the Revolution in Europe. Immigration, Islam and the West".

Geen opmerkingen:

Een reactie posten