N*A*O*, de Naamloze Achter Ons, …
… denkt : “Ziezo, deze ‘reality show’ over zijn 17-daags nietsdoen zit erop.”
(Vandaag : Agenda klaargemaakt voor morgen. Niet geluisterd naar Rondas’ interview van de gebroeders Van Rompuy over hun “vadsig nietsdoen”. “Woede en tijd”. N*A*O*’s Nieuwjaarsbrief en de hedendaagse evaluatiewoede. Mijmeringen over Lissabon.)
In feite is dit dagboek vergelijkbaar met N*A*O*’s aanwezigheid op het fameuze FAECESbook, waarin zijn excrementen echter in het geheel niet opvallen in de astronomische drolhoop die daar neergekeuteld wordt.
Nochtans is het niet de bedoeling dat N*A*O* de Gouden Drol legt, maar enkel zijn SLIJMspoor achterlaat, als het ware “oozin’ out from your TV set…”
Aangezien wij allen interpassief zijn geworden en ons (gevoels)leven laten bepalen door het geglobaliseerde koor van ons cyberdorp was het nodig dat N*A*O* zich transformeerde tot de NAOgotchi, die weliswaar nog steeds passief in onze plaats blijft en ons aanzet om actief zijn behoeften te bevredigen, maar hopelijk toch ook de zaak saboteert door onze vervreemding zo te etaleren.
Juist omdat cyberspace een onderdeel is van onze wereld, is het niet eenvoudig om er het laatste woord over te zeggen, en gaat N*A*O* ervan uit dat onze beïnvloeding erdoor toch vooral zal afhangen van de politiek-ideologische strijd errond.
Zijn naamloosheid maakt duidelijk dat iedereen naamloos is en installeert langzaam en slijmerig een verbod : welke identiteit we in (cyber)space ook kiezen, hij zal ons altijd verraden en de Naamloze Achter Ons zal toch weer opdoemen.
Zo blijkt het hulpeloze en bewegingsloze digitale machientje, dat onze interpassiviteit stimuleert, een traag voortbewegende levende slak te zijn, die een reëel SLIJMspoor nalaat “on your livin’ room floor…”
Ons eigen reëel SECREET, waarover we dan misschien weer actief zullen contempleren ?
Morgen gaat N*A*O* ‘werken’… Zal hij zich vervelen ? Door te proberen te doen wat hij moet doen ?
Of zal hij kunnen nietsdoen, dit wil zeggen iets gewoon doen zonder het te proberen ?
Zou Rhonda komen nietsdoen ?
-17-
“Niet proberen” is de oplossing van het “Raadsel van het Nietsdoen” en van het probleem van de “G3”. Deze wijsheid van het nietsdoen beschermt de metalogica van de nutteloosheid tegen de spanning tussen actie (“het goede doen”) en contemplatie (“zelfontwikkeling”), die volgt uit Aristoteles’ denken – nochtans een van de twee filosofen met diep inzicht in nietsdoen.
Men kan met gemak stellen dat de meest waarachtige filosoof van het nietsdoen niet te vinden is in de Aristotelische traditie.
Misschien is het zelfs geen filosoof, waarschijnlijk zelfs geen enkelvoudig persoon, maar eerder een traditie en een oeuvre.
De grootste nietsdoener is natuurlijk de auteur van de “Tao Te Ching”, die wel eens Lao Tse genoemd wordt.
Wellicht bestonden nog grotere nietsdoeners, die zelfs niets op papier zetten, zelfs niet in haiku vorm, maar Lao Tse’s erfenis is toch een geweldige inspiratiebron.
“Wu wei”, de doctrine van kracht door zwakheid, de kracht van water dat elk obstakel overwint, is de diepste waarheid van de nietsdoener.
De “Tao Te Ching” adviseert om het scherpe af te stompen, de knopen te ontwarren, het felle te verzachten, en uw wielen enkel langs oude sporen te laten rollen…
In tegenstelling tot wat Aristoteles dacht is nietsdoen niet de voorwaarde voor de mogelijkheid van het denken ; Lao Tse wist dat nietsdoen de zelfverheffing van het denken is.
Laat ons niet-proberen niet te proberen, kortom : niet proberen.
Aldus lanterfantte N*A*O*,
‘Otium est pulvinar diaboli (XVII)’,
ISS, 3 januari 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten