… verzond vandaag wensmails.
Omdat zijn zoon ziek was, kon het nihilistisch anarchistisch vader-zoon gitaarduet tijdens N*A*O*’s vaders wafelenbak niet doorgaan. Jammer. N*A*O*’s moeder had nochtans iedereen opgetrommeld, ook Rhonda en haar familie.
Het was toch lekker. (Zie N*A*O*’s vuist achteraan.)
De mogelijkheid overwogen van een bespreking of een nawoord van de eerstdaags te publiceren Nieuwjaarsbrief van N*A*O*…
Kop gebroken over de wijze waarop muziek op Blogger geplaatst kan worden, nu blijkt dat iMeem opgeslokt werd door MySpace…
-16-
De oplossing – na 16 dagen nietsdoen – voor zowel het “Raadsel van het Nietsdoen” (het normatieve element in het nietsdoen, zoals bijvoorbeeld in de “georganiseerde vrije tijd”), als voor de “G3” (dit wil zeggen : de “Griezel van de Goedgeplaatste Gadgets”, dit wil zeggen : de zwaarte van de toewijding aan het nietsdoen en het sociale positiespel ervan), ligt in het inzicht dat de taal van inspanning en positie overduidelijk naast de kwestie is.
De echte nietsdoener weet dat het gebruik van het adjectief “echt” hem niet engageert tot bepaalde speciale regels voor nietsdoen, zelfs zijn eigen regels niet.
Herinner u wat Yoda zei tegen de ongeduldige Luke Skywalker : “Probeer niet. Doe. Of doe niet. Er is geen proberen.”
En wat lezen we in J.D.Salingers “Seymour, een introductie” ?
“Kan je proberen niet zoveel te richten ?” vroeg hij me, terwijl hij daar nog stond. “Als je hem raakt wanneer je richt, zal het zuiver geluk zijn.” Hij sprak, communiceerde, zonder de betovering te verbreken.
Ik verbrak haar. Met opzet. “Hoe kan het geluk zijn als ik richt ?” antwoordde ik hem, niet luid (ondanks het cursief), maar eerder met meer irritatie in mijn stem dan ik echt voelde. Hij zei niets gedurende een moment en stond enkel gebalanceerd op de stoeprand, terwijl hij me aankeek met liefde, zoals ik zonder zekerheid wist.
“Omdat het geluk zal zijn,” zei hij. “Je zal blij zijn als je zijn knikker raakt – Ira’s knikker – niet ? Zal je niet blij zijn ? En als je blij bent wanneer je iemands knikker raakt, dan verwachtte je zo’n beetje in het geheim niet al teveel dat te kunnen. Dus moet er wel wat geluk bij zijn, er moet een beetje heel veel toeval bij zijn.”
Niet proberen en niet richten vormen dus de richtlijn voor het nietsdoen : omdat ze de ideeën van succes én mislukking onderuit halen…
Aldus lanterfantte N*A*O*,
‘Otium est pulvinar diaboli (XVI)’,
Merksem, 2 januari 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten