Pasteur is heter dan Galileï
Zoals gezegd beschouwt N*A*O* Louis Pasteur als een voorloper van de virtuele seks. Zijn wet “Omne vivum ex vivo” laat veel meer mogelijkheden open dan Galileo Galileï’s maxime “Wat niet meetbaar is, moet je meetbaar maken.”In de sociale psychologie, die zich graag met seks bezighoudt, leidt Galileï’s motto tot de “rationele” liefde. De menselijke samenleving wordt beschouwd als een uitwisselingseconomie, die beheerst wordt door het paradigma van het “contract”. Seksuele relaties zijn niet meer dan een boekhoudkundige kwestie en een evenwicht van geven en nemen, en irrationele onevenwichten en verschillen worden daarvoor weggereduceerd.
Maar wie wil nu zo’n rationele liefde, zelfs al lijkt de psychologie hier de taal van de Verlichting te spreken ?
De veronderstelling van een dergelijke veralgemeenbare berekenende individualiteit levert niet alleen een ongelooflijke banaliteit op, maar oversimplifieert ook de seksuologie. Bovendien creëert zij weinig verreikende verwachtingen in de liefde : wat moet men anders denken van handleidingen in de trant van “Hoe versier ik iemand?”
Wat moest N*A*O* vandaag zeggen tegen de schattige en verblindend mooie drieling die hij ontmoette op het kleine jacht van de conservator van het Musée de l’Annonciade voor Saint Tropez ? “Ons geven en nemen zal altijd in mijn nadeel uitdraaien” ? Nee, toch ?
Net zoals de psychiater Dick Diver in “Tender is the night” ingaat op de avances van zijn psychotische patiënte Nicole, ging N*A*O* in op die van Lizzy, Sally en Doreen.
Hij las nochtans met veel plezier Plato’s “Symposium”, waarin Aristophanes beweert dat er ooit drie seksen bestonden, mannen, vrouwen en hermafrodieten, die elk compleet waren en genoeg aan zichzelf hadden. De jaloerse goden sneden hen echter in tweeën, zodat sindsdien elk van de drie seksen op zoek is naar zijn wederhelft en homo-, lesbo-, en heteroseks ontstond.
Of het nu om de toekomstige “humanistische” eenheid gaat, dan wel over de “liberale” oorspronkelijke, zuivere en ondeelbare individuele eenheid (geniaal verenigd in Plato’s mythe), het blijft pure fantasie…
… die toch werkt ?!
De fantasie zorgt er wel voor dat we voort blijven doen.
Daarom wil N*A*O* zijn geloof in enkel virtuele seks nuanceren. Virtuele - dus substantiële, maar niet codificeerbare seks – kan misschien toch wel “fantastisch” zijn en kan dus misschien toch de fictieve eenheid creëren dat “ik de andere helft van mijn wederhelft” ben, zolang men maar toegeeft dat seks eigenlijk geen echte seks is, maar toneel en comedie.
N*A*O* accepteert dus een zekere mate van codificering, namelijk van de rol die men speelt. Het is bijvoorbeeld onvermijdelijk dat bij mannen alles draait om “hebben” (“Ik heb haar,” “Ik heb een titel,” die haar zal imponeren) en bij vrouwen om “zijn” (“Ik ben van hem,” “Ik ben intelligent.”).
Maar, zonder dat men deze culturele rollen kan loslaten, maakt de virtuele (seksuele) realiteit het hopelijk toch mogelijk deze zinloze waarheid in te zien…
De Naamloze Achter Ons,
Pignans, 11 augustus 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten