Er gaan stemmen op om een Vlaamse republiek te stichten onder de naam DDDR.
De wereldwijde crisis van het casinokapitalisme doet mensen hunkeren naar een alternatief, naar een tegenstem, die hun verlangens vertolkt. Men heeft het over vormen van populisme.
De voorbije periode had men het gemiddeld goed. Ook niet té goed, maar zo is nu eenmaal het leven, en we moeten allen iets bijdragen aan het goed bestuur van onze leiders. Nu blijkt van dat goed bestuur niet veel…
In deze onhoudbare situatie stelt de Naamloze Achter Ons voor deze tegenstem niet te verwerpen en te diaboliseren, maar ze juist te koesteren. Met andere woorden om de democratie te vergroten en zeker niet in de richting te gaan van volmachten en crisisregeringen, zoals in de jaren tachtig.
Anders gezegd : om het conflict op de scène van het parlementair halfrond te brengen, en niet te verdringen naar achteraf zaaltjes en steegjes.
* * *
Twintig jaar geleden, in de herfst van 1989, viel de Berlijnse muur en kwam er een eind aan de grote tweedeling van de wereld in een westers en een communistisch kamp. In de zomer van dat jaar schreef Francis Fukuyama – zoals ondertussen geweten is, niet N*A*O*’s vriend, omdat hij de Amerikaanse staatsintellecueel is die in 1980 de Pakistaanse dictator Zia-ul-Haq adviseerde geen toenadering tot India te doen, hetgeen de positie van de fundamentalisten ginder ernstig versterkte – in het tijdschrift ‘The National Interest’ een artikel, getiteld “The End of History ?”
Daarmee bedoelde hij natuurlijk niet dat de tijd tot stilstand was gekomen. Hij meende wel dat de liberale democratie het enige overlevende systeem was, dat zich als dusdanig kon legitimeren omdat het de instemming van iedereen had.
In het artikel staat de fameuze zin : “De liberale democratie stelt in de plaats van het irrationele verlangen om te worden erkend als groter dan anderen, het rationele verlangen om als gelijke erkend te worden.”
Zoiets moet je nu net tegen de Naamloze pop-analyticus zeggen. Deze zin is de essentie van het hedendaagse ‘consensus-denken’ dat elk conflict wegredeneert en verdonkeremaant, zodat het populisme en de nieuwe geuzen (van Vlaams Belang tot LDD) des te weliger tieren.
Het al te menselijke irrationele wordt verdrongen ten voordele van het rationele. Hoe mooi (sic) de ratio ook kan zijn, het irrationele valt niet te verdringen. Het keert toch terug. Natuurlijk wil N*A*O* de grootste hebben. Zolang dat op de goede scène gebeurt is daar ook niks mis mee.
Fukuyama, paars (de conflictloze kleur) en de hele reutemeteut, geloven dat wij robots zijn. Robots hebben geen gevoel, maar zijn geprogrammeerd.
En daarom antwoordt de Naamloze Achter Ons, in ware geuzenstijl : “OK, we zijn de robots, maar de goeie… tegen de slechte !” De NAO-robots (met een NAOïstisch democratisch programma) tegen de Fukuyama-robots (met een liberaal democratisch programma).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten