-1- EIN BERUFSVERBOT IN BELGIEN
Naar aanleiding van een undercover reportage van een VRT journalist voor ‘Terzake’, waarin een Hobokense onthaalmoeder aan de schandpaal genageld werd vanwege een Hitlerportret in haar huiskamer, ontstond niet alleen een hetze in de Vlaamse publieke opinie, maar trok bovendien de Vlaamse ‘zorgminister’ Jo Vandeurzen, na crisisberaad op zijn kabinet, de licentie in van de vrouw om kinderen op te vangen.
N*A*O* - die voorlopig zijn verlangen om zelf kinderen op te vangen even opzij zet, gezien hij meerdere portretten van zichzelf aan de muur heeft hangen – heeft toch wel wat vragen bij dit beroepsverbod.
Omdat het juridisch onverdedigbaar lijkt, zou het immers om een politiek gemotiveerd beroepsverbod kunnen gaan. Dat zou betekenen dat met ons belastingsgeld een of andere onverlaat van de VRT tactieken gebruikt die het regime van Hitler, die blijkbaar nog steeds niet begraven kan worden, typeerden en tot broodroof leiden.
Het feit dat deze journalist niet alleen tijdens zijn undercover actie anoniem was, maar zichzelf daarna ook anoniem verdedigde in De Standaard, zijn aanwijzingen dat hij zich bewust was van de bedenkelijkheid van zijn onderneming.
De VRT medewerker met Batman, of beter met Robin allures schrijft : “als bepaalde activiteiten in uw huiskamer gecontroleerd mogen en moeten worden door een derde partij (..) en de controlerende instantie het laat afweten, lijkt het me de plicht en de verantwoordelijkheid van de media om de gordijnen open te trekken.” (De Standaard, 12 september 2009)
Eerst en vooral dient de erkenning door ‘Kind & Gezin’ enkel om indirect gesubsidieerd te worden door de overheid door middel van de fiscale aftrekbaarheid van de aan de onthaalmoeder betaalde bijdragen.
De gevolgen van de reportage van ons Günther Wallraffje zijn dus niet dat de vrouw geen onthaalmoeder meer kan zijn, wel dat ze duurder wordt.
De vraag die de journalist zich dus moest stellen was of ‘Kind & Gezin’ werkelijk in gebreke bleef bij de bepaling of de onthaalmoeder al dan niet staatssubsidies verdiende.
De Naamloze A*O* kon zich de dag van het nieuws niet van de indruk ontdoen dat ‘Kind & Gezin’ wel degelijk zijn plicht gedaan had. Het is helemaal niet de opdracht van ‘Kind & Gezin’ om te onderzoeken of en hoe “het private en het publieke in elkaar overlopen,” zoals Robin zo mooi zegt in zijn zelfverdediging. Zolang men van kinderopvang geen staatsdienst maakt, valt deze overgang niet te onderzoeken, tenzij men alle onthaalmoeders een maand lang undercover via een onewayscreen zou observeren, en dan nog. De controle door ‘Kind & Gezin’ beperkt zich tot basiszaken, die in orde leken te zijn. En de inhoudelijke controle gebeurt door de ouders, die in dit geval tevreden waren.
De VRT journalist rept in zijn verdediging met geen woord over de journalistieke deontologie, hetgeen toch op zijn onbekwaamheid wijst.
De codex van de Raad voor Journalisten eist namelijk dat hij er zich eerst van zou moeten vergewissen of de gebruikelijke journalistieke methoden van informatiegaring niet toereikend waren om het verhoopte resultaat te bekomen.
Zijn undercover methode bracht geen “ernstige misstanden of schending van de mensenrechten” aan het licht en hij toonde ook niet aan dat de Hobokense onthaalmoeder kinderen verzorgt volgens nazistische principes.
Is het niet jammer dat de Raad voor Journalistiek geen sancties kan opleggen ?
-2- EIN ZWEITE BERUFSVERBOT IN BELGIEN
Ook de vrouw van de radicale imam Nordin Taouil verloor ondertussen haar licentie om kinderen op te vangen.
Dit lijkt weer op een beroepsverbod om puur politieke redenen en het zoveelste bewijs dat Belgische politici kompleet stuurloos zijn en zich met voor de slachtoffers niet zo futiele futiliteiten bezig houden.
Tenzij het niet zo onschuldig is en we ons in een totalitaire staat bevinden ?
De enige reden die N*A*O* kan bedenken waarom deze vrouw gebroodroofd werd, is dat het politiek evenwicht ermee hersteld werd.
Nadat eerst een Vlaams Belanger beroepsverbod kreeg, kon men nu ook een allochtoon aanpakken…
Of staat er ergens geschreven dat de vrouw van een ‘extremist’[1] haar job moet kwijt spelen ?
-3- INDUSTRIEEL POPULISME
Als ware democraat voert de Naamloze een ongelijke strijd tegen de telecratie,
waartoe het overgrote deel van de media behoort. Hij hoopt dat de ‘European way of life’ met zijn cultus van trouw en geduld ooit de plaats inneemt van het populisme en de sensatiezucht van de ‘American way’, waarvoor zelfs onze respectabele staatszenders gezwicht zijn.
Anderzijds verfoeit N*A*O* de hedendaagse intelligentsia, die sinds de val van de Berlijnse muur enkel nog bezig zijn met zichzelf. Samen met het biefstuksocialisme geeft deze slappe en decadente houding vrij baan aan het geglobaliseerde neo-liberalisme.
Volgens de Naamloze mag men het harde economisme en het historisch materialisme niet met het badwater weggooien.
Het echte populisme is immers het industrieel populisme. Het wordt het best gekenschetst door de baas van het Franse TF1, Patrick Le Lay, die liever niet meer spreekt over het bewustzijn van de kijkers, maar over “beschikbare hersentijd”.
Zou het niet beter zijn dat onze dappere Robin eens nadenkt over wat Le Lay zoal nog zegt : “Niets is moeilijker dan deze beschikbaarheid te verkrijgen. Daar bevindt zich de permanente verandering. Men moet voortdurend programma’s zoeken die werken, de mode volgen, surfen op tendensen, in een context waarin informatie versnelt, vermeerdert en banaliseert…”
-4- BELGISCHE INQUISITIE
De Raad van State heeft de VRT veroordeeld wegens discriminatie van het Vlaams Belang, omdat de omroep de partij niet uitnodigde voor de kanseliersdebatten tijdens de kiescampagne van 2007.
VRT hoofdredacteur Kris Hoflack zegt daarover : “We gaan onze houding ten gronde niet aanpassen. Wel moeten we nog voorzichtiger zijn.” (De Standaard, 23 september 2009)
Dit is de typische reactie en zelfgenoegzaamheid van het met het establishment vereenzelvigd stalinistisch ‘links’.
Hier is een rechtsfilosofisch antwoord van de Naamloze A*O* op zijn plaats.
In feite zegt Hoflack dat een staatszender mag discrimineren. Waarschijnlijk is dat voor hem toegestaan omdat het dient om te verhinderen dat het Vlaams Belang en anderen zouden discrimineren.
Uiteindelijk overtrad ook de VRT Robin zijn deontologische code om de door hem veronderstelde discriminatie door de Hobokense onthaalmoeder tegen te gaan.
Jozef De Witte tenslotte, de baas van de Inquisitie van het Centrum voor Gelijke Kansen, doet op zijn beurt hetzelfde. Hij discrimineert zelf door bijvoorbeeld te accepteren dat vrouwen in boerka enkel nog door vrouwelijke flikken gecontroleerd zouden worden. Niet alleen discrimineert hij vrouwen die geen boerka dragen, hij reduceert ook mannelijke en vrouwelijke agenten tot hun biologische karakteristieken.
Drie jaar geleden antwoordde De Witte op een klacht van een man die zich als hetero gediscrimineerd voelde : “Ik meen te mogen zeggen dat ik hier enkele experts in dienst heb die weten wat discriminatie is. Stigmatiseren van een meerderheid hoort daar echt niet bij. Discriminatie is iets dat per definitie een minderheid overkomt.”
Deze stelling van onze Inquisitie ambtenaar impliceert dat vrouwen in België niet gediscrimineerd kunnen worden. Allochtonen in Brussel evenmin en Franstaligen zeker niet door Vlamingen. En vooral : als minderheidspartij mag het Vlaams Belang in De Wittes optiek wel de meerderheidspartijen discrimineren[2].
Dit alles om maar te zeggen dat, behalve wanneer het om aanzetten tot geweld gaat (en dus niet eens om aanzetten tot subjectieve ‘haat’), de hele antidiscriminatie- en racismewetgeving verwerpelijk is.
Het arrest van het Hof van beroep te Gent van 21 april 2004 stelt : “Een ten aanzien van medeburgers (..) gehouden pleidooi voor een discriminerende wetswijziging kan derhalve (..) ongetwijfeld als een aanmoediging tot het bedrijven van discriminatie worden aangzien.”
Hiermee wordt niet alleen het objectiveerbaar aanzetten tot geweld gecriminaliseerd, maar ook ‘haat’ en ‘discriminatie’ in het algemeen. Op die manier eindigt men bij de beperking van de vrije meningsuiting, wanneer burgers wettelijk geen wetsontwerpen meer mogen maken, laat staan haten of discrimineren.
Staatsintellectuelen als De Witte en Hoflack zijn bezig de zaken om te draaien en een totalitair België te vestigen, waarin de burgers onderworpen worden aan het legaliteitsbeginsel, dat eigenlijk dient om de staatsmacht in te perken. Zij geven omgekeerd de staat of zijn intellectuelen alle vrijheid, ook om te discrimineren.
De totalitaire staat België maakt een duidelijk onderscheid tussen ‘goed’ en ‘kwaad’ en zal zijn geweldsmonopolie aanwenden om het ‘goede’ op te leggen en het ‘kwade’ te bestrijden.
Rechtsfilosofisch gezien is de fout die ze maken de verwarring tussen recht (dat een staatsaffaire is) en ethiek (die een burgerzaak is). Door de twee te verwarren ontstaan perverse effecten. Ten eerste wordt hierdoor veel ethisch gedrag, dat in feite toch in vrijheid nagestreefd zou moeten worden, juridisch afgedwongen. En omgekeerd ontstaat zo de situatie dat alles wat niet verboden is, automatisch fatsoenlijk gevonden moet worden.
Dat is de tendens van de ‘politieke correctheid’[3].
De democratische eurocommissaris Buttiglione was homofoob ; de democratische Vandenbroucke was anti-Belgisch ; de democratische onthaalmoeder uit Hoboken was anti-multiculturalistisch. Alledrie werden ze uit hun functies ontheven omdat ze tegen iets waren dat niet verboden en dus automatisch ‘goed’ is.
In de Naamloze staat moet het juist omgekeerd zijn en wordt de vrijheidsruimte gecreëerd om onethische meningen te ventileren, zodat ze geweldloos bestreden kunnen worden. In een democratie is veel ruimte voor twijfel, terwijl het totalitaire onderscheid tussen ‘goed’ en ‘kwaad’ een behoudsgezinde waan is en gebaseerd op angst voor twijfel.
De Nihilistisch Anarchistisch Offensieve staat is tolerant : zo weinig mogelijk moet verboden worden. Het met juridisch geweld bestrijden van een onethische mening die men als ‘kwaad’ bestempelt, is juist een groter kwaad dan de uiting zelf.
N*A*O*’s recht om anderen geweldloos te discrimineren omdat hij hen onethisch vindt, is een noodzakelijke voorwaarde opdat hij zelf een ethisch wezen zou kunnen zijn.
Anders zou de Naamloze enkel een ‘rechtswezen’ zijn, dat hoogstens ‘voorzichtig’ is, zoals VRT-hoofdredacteur Hoflack.
Weer in tegenstelling tot wat De Witte en Hoflack menen, geldt deze vrijheid om te discrimineren niet voor de staat, die het geweldsmonopolie bezit en dus wel aan banden gelegd moet worden door het legaliteitsprincipe : de overheid is altijd gebonden aan op voorhand bepaalde, voor iedereen gelijk geldende algemene regels en mag dus eigen burgers nooit ongelijk behandelen zonder objectieve en redelijke rechtvaardiging.
Zowel de VRT als het Centrum voor Gelijke Kansen behoren volgens N*A*O* tot het staatsapparaat, en zijn dus onderworpen aan het legaliteitsprincipe. Daarom eist hij dat hun discriminaties definitief stoppen !
-5- CORDON SANITAIRE
Het ‘cordon sanitaire’ of de schutskring is duizend jaar oud en wordt met veel luister gevierd in het Franse Valenciennes, waar hij in 1009 aan een kluizenaar gesuggereerd werd door de hem verschijnende Heilige Maagd.
België, dat zich in 1830 onder impuls van de unie van katholieken en liberalen van het protestantse Holland afscheurde, is waarschijnlijk het enige land ter wereld dat katholieker wil zijn dan de wereld en het ‘cordon sanitaire’ ook toepast in de politiek. Het werd in 1999 (na een mislukte poging in 1989) geïntroduceerd als middel om de opname van de groenen in de ‘paarse’ regeringen noodzakelijk te maken, gezien de SP electoraal steeds slechter scoorde.
Officieel diende het ‘cordon’ om het racisme van het Vlaams Belang een halt toe te roepen, maar in werkelijkheid was het bedacht om een Vlaamse rechtse coalitie uit te sluiten en de SP – nu met hulp van de groenen – aan de macht te houden.
Gezien de grote kansenongelijkheid die het ‘linkse’ Belgische immigratiebeleid veroorzaakte, kan men het ‘cordon sanitaire’ eerder beschouwen als een manoeuver om een grote staatshervorming te dwarsbomen.
“Er zou geen sprake zijn geweest van een cordon mocht het antimigrantensentiment zich bij ons enkel hebben geuit via een grote belgicistische en royalistische partij.” (Bart Maddens in De Tijd, 27 september 2006)
VRT-hoofdredacteur Kris Hoflack zegt in Knack : “Ik vind nationalisme, samen met religie, een van de vreselijkste zaken die de geschiedenis heeft voortgebracht.” (23 september 2009) Het feit dat hij niets zegt over racisme, maakt dit citaat zeer veelbetekenend voor de Naamloze.
-6- WAT IS ER TROUWENS MIS MET HITLER ?
Gezien de undercover actie van de ‘Terzake’ medewerker twee beroepsverboden en een zoveelste verdomming van de publieke opinie veroorzaakte, raakt N*A*O* er meer en meer van overtuigd dat de naamloze journalist zelf vecht tegen zijn onbewuste nazi-sympathieën. Waarom maakt een stomme Hitlerfoto hem anders zo nerveus ?
Als historisch materialist wil de Naamloze A*O* er trouwens op wijzen dat moderne historici Hitler langzamerhand anders beginnen te bekijken…
John Lukacs ‘The Hitler of History’ geeft een overzicht van de manier waarop historici over Hitler schreven.
In ‘Mein Kampf’ schreef Hitler natuurlijk over zichzelf, maar dat is een onbetrouwbare bron, die vooral bedoeld was om een mythe te creëren.
Veel Duitse journalisten uit Hitlers tijd schreven over nazi corruptie, criminaliteit, chantage en terreur. Niemand schonk aandacht aan hun waarschuwingen en ze moesten dan ook vluchten of werden omgebracht. Geschiedkundigen moeten wel rekening houden met hiaten in hun geschriften.
Na de oorlog stelden historici als Trevor-Roper, Gölitz, Quint, Bracher en zelfs Bullock Hitler voor als een ideoloog, die achter zijn zaak stond en aan de macht kwam omdat zijn tegenstanders zo zwak waren.
Geschiedenisboeken als William Shirers “The Rise and Fall of the Third Reich” zijn uiteindelijk oppervlakkig omdat ze geschreven zijn vanuit het principe van ‘de macht van de persoonlijkheid’, en ervan uitgaan dat zonder Hitler ook geen Derde Rijk had bestaan.
A.J.P. Taylor schreef dat Hitler “ofschoon slecht, groot in daden was” en was eigenlijk de eerste die de staatsman in Hitler erkende.
Taylors denken werd vanaf de jaren zeventig voortgezet en zo evolueerde men van de demonisering van Hitler naar de ‘historisering’ ervan.
In sommige gevallen wordt Hitler zelfs gedeeltelijk gerehabiliteerd. Joachim Fest schrijft bijvoorbeeld dat, indien Hitler in 1938 zou gestorven zijn, “weinigen zouden aarzelen om hem een der grootste staatsmannen van Duitsland te noemen.”
In John Tollands “Hitler” wordt de dictator “probably the greatest mover and shaker of the twentieth century” genoemd.
Men moet natuurlijk oppassen voor echt ‘revisionistische’ auteurs die de ‘Endlösung’ ontkennen.
Ook psycho-historici als Langer of Binion die door middel van psychologie op zoek gaan naar de oorzaken van Hitlers slechtheid, kennen geen genade in N*A*O*’s ogen. Volgens hen was Hitler psychotisch omdat :
- zijn penis gebeten werd door een geit ;
- hij slechts één testikel had ;
- hij syfilis kreeg van een Joodse hoer ;
- zijn grootvader Joods was ;
- zijn vader hem sloeg ;
- zijn vader zijn moeder sloeg ;
- zijn incestueuze liefde voor zijn moeder in doodsdrift omsloeg ;
- een Joods arts zijn moeder niet van kanker kon genezen ;
- hij onder hypnotische suggestie stond ;
- hij leed onder post-encephalytische sociopathie ten gevolge van vergassing tijdens de eerste wereldoorlog ;
- hij seksueel geperverteerd was.
Uiteindelijk zeggen deze schrijvers toch dat Hitler niet verantwoordelijk was voor zijn daden ?
In de jaren tachtig brak een heuse strijd onder historici uit over de kwestie of men deze rehabilitatie van Hitler als een revival van het nazisme moest beschouwen.
Moderne historici kiezen tussen ‘intentionalisme’ en ‘functionalisme’.
Lukacs is een intentionalist : “Zeitgeist may have assisted Hitler’s coming to power ; but in the end he created his own Zeitgeist.”
Zitelman beschouwt Hitler eerder als ‘links’ dan als ‘rechts’. Voor hem was Hitler veel rationeler dan men tot nog toe dacht en hij veroverde de macht omdat hij radicaal revolutionaire ideeën had en een zeer goed economisch inzicht. Voor hem was de Duitse economische heropleving het gevolg van Hitlers reflatoire politiek en niet het ongewild gevolg van zijn herbewapening van het land[4].
Het ‘functionalisme’ leidt de aandacht af van Hitler, die zeker niet alleen verantwoordelijk is voor Nazi-Duitsland en de Holocaust. Dit standpunt is het meest verbreid onder academische geschiedschrijvers.
Rosenbaum of Goldhagen leiden de ‘Endlösung’ bijna af uit het christelijk anti-semitisme.
Saul Friedländer wil als functionalist Hitler ook niet teveel uit het oog verliezen en hij beschrijft in “Nazi Germany and the Jews” Hitlers opkomst als een zeer complexe causaliteit.
Ook Ian Kershaw is een functionalist. Voor hem was Hitler in de eerste plaats een instrument van het leger. Ontwikkelingen als sociaal darwinisme, nationalisme, angst voor het communisme, acceptatie van openbaar geweld, de desastreuze oorlog en de economische fluctuaties, deden de Duitsers een redder zoeken. Kershaw past Webers definitie van charismatisch leiderschap toe, waarbij de heldenverering minder van het karakter van de leider afhangt, dan van de relatie met en de behoeften van zijn vereerders.
Dit alles gezegd zijnde, stelt de Naamloze de hysterische Vlaamse pers voor om Hitler eindelijk te plaatsen waar hij thuishoort : in de geschiedenisboeken !
-7- WAT IS ER MIS MET ‘LINKS’ ?
Als men Hitler al ‘links’ begint te noemen, hoe zit het dan met ‘links’ in het actuele Europa ?
Zowel in Duitsland als in Oostenrijk kreeg ‘links’ zware verliezen te verwerken. Een stuk van hun winst werd gerecupereerd door andere linkse partijen als ‘Die Linke’ en de groenen.
‘Links’ ging al achteruit in bijna alle 27 lidstaten tijdens de Europese verkiezingen.
Er is veel kans dat de ‘socialisten’ uit de Engelse en Nederlandse regeringen gewipt zullen worden na de volgende verkiezingen. Ook in Vlaanderen behaalde de S.P.a een historisch dieptepunt. En net zoals in Frankrijk zijn onze ‘sossen’ ook nog eens bezig elkaar intern te verscheuren.
‘Links’ heeft in Europa dus niet geprofiteerd van de financiële en economische crisis van het kapitalisme.
Dat komt omdat de ‘linkse’ kiezers iets meer verwachtten van hun leiders dan het in goede banen leiden van de markteconomie.
Het probleem is dat het sociale idealisme verdwenen is en dat de ‘sossen’ dankzij hun vrijage met het liberalisme de smaak van de elite te pakken kregen en zeer behoudzuchtig werden.
( De Waalse PS vormt in Europa op dit punt een uitzondering. Zij lijkt ideologischer door haar discours over de sociale zekerheid, waarbij echter verzwegen wordt dat hierbij veel Vlaamse hulp nodig is. De PS doet de Naamloze wel eens denken aan de Italiaanse maffia. Of, gezien ‘Le Soir’ onlangs opriep om de flaminganten op een boot te zetten en die dan te kelderen, dient men de PS te beschouwen als ‘rechts’ Waals Nationaal-Socialisme ? )
In Vlaanderen zien we duidelijk de gevolgen van de neergang van het socialisme.
De partijtop van de S.P.a is arrogant, manipulatief en cynisch geworden. Zoals bij de andere bourgeois-partijen draait het alleen nog om macht en vriendjespolitiek.
Een tweede verschijnsel is de toenemende paranoia. Hierdoor ontstaat een vijandschap tegen interne democratie. Dit wordt geïllustreerd door het ontslag van de te slimme Vandenbroucke, maar ook door het opzij rangeren van Mia De Vits, die een te uitgebreid netwerk heeft, door de hoogmoedige aanstelling van ‘vice’ Ingrid Lieten, die nooit haar handen wilde vuilmaken met het winnen van kiezers, door het stiekeme gekuip van Steve Stevaert, door het niet horen van S.P.a-Rood, enzovoort, enzovoort…
Voor één keer deelt N*A*O* de mening van ‘monsieur sait tout’ Bernard-Henri Levy, die in Frankrijk voorstelt om de PS op te doeken en een nieuwe partij te stichten.
Ook in Vlaanderen leeft dat idee. Niet lang geleden praatte men over het samengaan van S.P.a-Rood, CAP en PVDA+, maar het miserabele verkiezingsresultaat van deze laatste belgicistische partij gooide roet in het eten.
Dit weekend probeert de S.P.a de interne brokken te lijmen door middel van een therapeutisch congres, waarop eerder door de top uitgelachen ministers als Kathleen Van Brempt en Peter Vanvelthoven, en misschien zelfs Frank Vandenbroucke, plots weer een hoofdrol zullen kunnen spelen. Maar met de verkiezingen in zicht dreigt dit toneelstukje zeer oppervlakkig te worden, zodat de behoefte aan een nieuwe geest zal blijven bestaan.
Komt daar nog bij dat net nu professor Rik Torfs bezig is met een nieuwe politieke beweging.
Politicoloog Carl De Vos : “Bovendien is de kans niet onbestaande dat er aan de linkerzijde een beweging of organisatie wordt opgestart door verschillende linkse spelers. Door op allerlei manieren aan het maatschappelijke debat deel te nemen, zou zo’n beweging het de S.P.a knap lastig kunnen maken.” (Knack, 14 oktober 2009)
-8- WAT IS ER MIS MET ‘RECHTS’ ?
In Vlaanderen gaat niet alleen de S.P.a achteruit. In tegenstelling tot elders in Europa boert ook de VLD slecht. Zij verloren de laatste jaren tien percent van hun kiezers en strandden als de zesde grootste partij.
De verklaring hiervoor gaf al een paar jaar geleden Vincent van Quickenborne (‘Kwikske’ in West-Vlaanderen) : “De VLD moet duidelijker maken dat ze een Vlaamse partij is, want de jongste jaren hebben we daar wat mee geaarzeld.”
Waarschijnlijk zit de ‘paarse’ vrijage met de S.P.a hier tussen. In elk geval is de VLD in hetzelfde bedje ziek als de S.P.a : “Hovaardij aan de top, identificatie met de macht, stagnatie van de ideeën, liquidatie van afwijkende meningen, blunders in de campagne.” (Luc van der Kelen in Het Laatste Nieuws, 26 september 2009)
Omdat de Naamloze A*O* anti-liberaal is, vindt hij Guy Verafstoodts oplossing van de problemen bijzonder grappig. Verafstoodt decreteerde dat zijn opvolger als toekomstig VLD-voorzitter twee ‘running mates’ moet hebben.
Hij bedoelt eigenlijk dat hij als leider onvervangbaar is.
N*A*O* verkneukelt zich over deze sclerose van de VLD-top en wacht op het moment dat van de hele VLD alleen nog Verafstoodt overblijft.
Nochtans is rechts in Vlaanderen er vlugger bij dan links om een nieuwe partij op te richten.
Georges Van Tiggelen is de politieagent die vorig jaar gemolesteerd werd door allochtonen (politiek correct ‘jongeren’ genoemd) in een Antwerpse stadsbus. Hij richtte de nieuwe rechtse partij op, die zich verzet tegen de wet Lejeune, tegen het immigratiebeleid en tegen de Inquisitie van het Centrum voor racismebestrijding.
Zowel deze nieuwe rechtse partij, als de linkse unie rond PVDA+ zullen altijd genekt worden door de vijf percent drempel van ons kiessysteem.
Men mag de moed echter niet opgeven. Kijk maar naar het succes van Geert Wilders partij, net over de Nederlandse grens, waar de vrije meningsuiting wel degelijk ernstig genomen wordt.
Ook Groot-Brittanië heeft dit begrepen, want gisteren werd Geert Wilders, wiens anti-vreemdelingen partij in de Nederlandse peilingen al dertig Kamerzetels heeft, op het Engelse grondgebied toegelaten, nadat een eerdere weigering als discriminatie veroordeeld werd door een Britse rechter.
-9- WAT IS ER MIS MET VREEMDELINGEN ?
Het Laatste Nieuws schat dat we binnenkort 350.000 nieuwe Belgische staatsburgers - en Franstalige kiezers – kunnen verwelkomen dankzij de regularisatiewet van 15 september. (17 september 2009)
Om legaal te worden moet men een bewijs van integratie leveren.
Le Soir beweert dat onze verenigingen die regularisatiekandidaten helpen hen effectief adviseren hun aanvraag in te dienen in Wallonië of in Brussel en niet in Vlaanderen.
In Wallonië en Brussel zou men de regels veel minder correct toepassen en vooral de geldigheid van arbeidskaarten niet nagaan.
Deze arbeidskaarten zijn erg in trek op de zwarte markt en kosten ongeveer 2000 euro.
-10- CORDON PROTECTEUR
Naast het ‘cordon sanitaire’ is er ook het ‘cordon protecteur’.
Het links-liberale correcte denken verhief Gerard Walschap tot een mythe, terwijl hij in de oorlog tamelijk ‘zwart’ was.
Lees daarover Frans Depeuters “Het verborgen leven van Gerard Walschap”.
Aldus vroeg N*A*O* zich af,
‘Hoe onwetender hoe dogmatischer (IX)’,
Merksem, 17 oktober 2009
[1] In Knack verscheen in het kader van de politieke Islam een interview met politoloog Sami Zemni, dat zeldzaam goed is in deze tijden van Islambashing, waarin ‘links’ de ideeën van het Vlaams Belang overneemt. Zemni suggereert dat de Belgische staatsveiligheid Taouil een ‘extremist’ noemt omdat hij zich afkeert van Marokko, dat zeer goede contacten onderhoudt met onze staatsveiligheid. Het Marokkaanse honingshuis houdt via zijn ambassades de Marokkaanse gemeenschappen in het buitenland nauw in de gaten.
[2] Elk jaar klaagt de Vaste Commissie voor Taaltoezicht aan dat het Centrum voor Gelijke Kansen, dat vol Waalse PSers zit, de taalwetten niet respecteert. De Franstalige personeelsleden van hoger niveau leggen inderdaad geen taalexamen Nederlands af. Het ligt in de lijn van De Wittes denken dat een Vlaamse meerderheid gerust gediscrimineerd mag worden.
[3] De CD&V ‘senatrices’ Sabine de Bethune en Mahima Lanjri willen in de Nederlandstalige wetboeken alle termen met een mannelijk geslacht ‘gender-neutraal’ maken. Een nogal brave vorm van ‘politieke correctheid’…
[4] De Britse geschiedkundige Tim Mason daarentegen denkt dat Hitler de economie zo in het slop bracht, dat hij enkel nog een uitweg zag in oorlogsvoering.
