N*A*O*, de Naamloze Achter Ons, wil nog steeds surrealist en Belgisch unionist zijn, maar heeft daaromtrent nog vijftien vragen :
-1-
Waarom zegt zelfs Karel de Gucht op de VRT (29 IV 2009) en in De Standaard (30 IV 2009) dat de zogenaamde verkoop aan Fortis veeleer een soort cadeau aan de koper is, en antwoordt de Gentse economieprofessor Koen Schoors op zijn eigen vraag in Knack (22 IV 2009) waarom het kost wat kost BNP Paribas moest zijn, dat er op topniveau politieke afspraken zijn gemaakt tussen de Belgische en de Franse regering ?
Waarom anders viel de dag dat Leterme Sarkozy opzocht om de ‘verkoop’ te beklinken meteen het zware anti-Vlaamse haatproza van Le Soir en RTBF stil ?
Waarom anders verhinderde Frankrijk op internationaal vlak dat andere kandidaat-kopers zich aandienden ?
Het is toch geweten dat BNP Paribas in moeilijke papieren zou komen zonder een cliënteel als dat van Fortis ?
-2-
N*A*O* is een volbloed democraat en daarom spitst hij zijn oren wanneer hij ergens hoort : “Democratie is goed, maar niet teveel !” Democratie is inderdaad een moeilijke zaak, die onophoudelijk beschermd, beoefend en verbeterd moet worden.
Maar waarom maken de belgicisten, en zeker ook de Vlamingen onder hen, deze oefening zo moeilijk door er té grote grenzen voor te kiezen, namelijk de Belgische ?
Té groot : niet alleen vanwege een ontbrekende gemeenschappelijke taal (wat voor de ideoloog van de liberale democratie Adam Smith in ‘The Wealth of Nations’ essentieel was), maar ook vanwege het ontbrekende nationaal gevoel, hetgeen bij onze Nederlandse bovenburen wel degelijk ‘goed bestuur’ en vertrouwen in de overheid mogelijk maakt. De recente gebeurtenissen in Apeldoorn illustreren dit ‘Oranjegevoel’, maar ook het broodnodig ‘inhaalnationalisme’ (Herman Pley, ‘Hollands welbehagen’, 1998).
Net zoals het ‘Europees gevoel’ eerst moet groeien binnen de verschillende nationale grenzen, kan men in België de democratie beter eerst regionaal inoefenen.
Tegen beter weten in tracht de vzw Belgavox het ‘Belgisch gevoel’ te versterken met een multicultureel volksfeest op 17 mei.
Nochtans zegt deelnemer Arno : “Fuck, vent, België bestaat alleen nog op papier,” en dat hij van staatshervorming “geen zak” snapt.
(Het is begrijpelijk dat de Naamloze Achter Ons ernstig overweegt om Arno’s nummer ‘Vive ma liberté’ van de playlist van zijn rockband ‘The Fifies’ te laten schrappen !)
N*A*O* kan zich daarom alleen maar afvragen of de waarheid niet gezegd werd door Stef Kamil Carlens en An Pierlé tijdens de RTBF-uitzending ‘Que veulent les Flamands ?’ (07 III 2007) : “Rester en unité” want “oui, j’ai peur”…?
-3-
In De Morgen van dit weekend is Yves Desmet weer zeer dom bezig. (N*A*O* zal daar later op terug komen.) Om de onwerkbare politieke versnippering tegen te gaan stelt hij voor het Anglo-Saksische meerderheidstelsel in te voeren. In zo’n geval zou dus meestal één Vlaamse partij de verkiezingen winnen : wat denkt Desmet dan dat er zou gebeuren ?
Het is natuurlijk geen toeval dat Desmet in zijn ergernis over versplintering vooral voorbeelden geeft van Vlaamse partijen. Het is geen toeval omdat deze versplintering vooral een uiting is van de terugkeer van iets dat verdrongen wordt, maar het lijkt er toch sterk op dat Desmet de spelregels wil veranderen tijdens het spel.
(Zonder twijfel moeten de democratische spelregels veranderd worden, maar veel ingrijpender dan Yves’ gepruts en zeker niet via de pers, die hij zelf als medeoorzaak ziet van het korte termijn denken.)
De verkiezingen komen eraan. De roep om meer Vlaanderen en minder België wordt een hoofdthema. De schrik zit erin dat de V-partijen zullen scoren.
Ofschoon opperinquisiteur Jozef De Witte (CGKR) het ontkent, heeft ook het Belgavox-concert een duidelijke partijpolitieke bedoeling. Luc Tuymans was tenminste eerlijk toen hij bekende dat de 0110-concerten een wapen waren tegen “het oude spook van het separatisme.”
En zo komen we stilaan bij het censuuronderwerp.
Of het ‘kwaliteitsboek’ van Koen Dillen nu al dan niet uit de rekken van de Groene Waterman verdween of niet, het werd niet besproken in de ‘kwaliteitskranten’.
Rudy De Leeuw roept uit dat een verkiezingsoverwinning van ‘rechts’ een staatsgreep zou zijn.
Terwijl de Nederlandse kranten vol staan over het probleem van de islamisering van Europa, vindt men dat nauwelijks bij ons terug.
Terwijl zelfs Yves Desmet in De Morgen (17 II 2009) schreef dat “de federale verkiezingen (van 2007) zogoed als uitsluitend in het teken van het communautaire stonden,” en men in Le Soir (25 IV 2009) las dat in België geen crisisbeleid kan worden gevoerd omdat het onmogelijk geworden is om Vlamingen en franstaligen te verenigen rond een gemeenschappelijk project, doet de VRT (die met ons belastingsgeld onlangs een uur gratis reclame cadeau deed aan belgicist Verafstoodt) of zijn neus bloedt en zendt men in het kader van de nakende verkiezingen ‘Het onvoltooide land’ uit. Dit programma werd geassisteerd door Luc Huyse (KUL) die meent dat “zowel Vlamingen als Walen zich in hun kiesgedrag niet of nauwelijks laten beïnvloeden door het debat over de hervormingen van de staat” (Knack, 22 IV 2009).
Heeft Jef Turf (Meervoud, april 2009) geen gelijk wanneer hij zegt : “De brutaalste vorm van censuur is wel zelfcensuur. Wie op gevoelige gebieden niet bereid is zelfcensuur te beoefenen ten bate van de politieke correctheid, kan het wel vergeten om een journalistieke carrière te maken” ?
Weten de uitvinder van het ‘cordon sanitaire’ Jos Geijsels en zijn vriendjes van De Morgen niets meer over een thema als de opkomst van het nazisme en de manier waarop het politieke debat door deze totalitaire stroming werd onmogelijk gemaakt ?
***
Los van deze kwestie heeft de Naamloze Achter Ons nog een specifieke vraag voor opperinquisiteur De Witte : mag N*A*O* eigenlijk nog zeggen dat hij vindt dat het Joodse ras begaafder is dan andere ?
-4-
In het vrijzinnige Frankrijk bestaat er geen discussie over dat ‘wetenschappelijk’ aangetoond werd dat condooms niet volstaan om de verspreiding van aids tegen te gaan. Daarom drukte de Franse Minister van Binnenlandse Zaken haar waardering uit voor de woorden van de paus, die door de Belgische Kamer op niet begrijpelijke wijze gecontesteerd werden.
Senaatsvoorzitter De Decker denkt aan zijn carrière en wil de kamerresolutie niet hernemen in de Senaat omdat dit “niet meer actueel” is.
Waarom houdt SPA senator Temmerman wel vast aan zo’n onzinnige goedkeuring ?
-5-
Zou belgicist Tom Lanoye dankzij zijn van kleur verschoten ‘broederband’ met Zuid-Afrika al weten wie de nieuwe presidentsvrouw aldaar wordt ?
Jacob Zuma staat voor een moeilijke keuze. Hij is vijf keer getrouwd, maar één vrouw pleegde zelfmoord : “na 24 jaar hel,” schreef ze in haar afscheidsbrief. Met een tweede is Zuma verwikkeld in een slepende echtscheiding, maar politiek komt hij het beste met haar overeen. Ze was Minister van Volksgezondheid onder Mandela. De derde, de oudste verliet nog nooit haar Zoeloedorp. Ze is ongeveer zestig jaar oud en moeder van de 17 kinderen die Zuma links en rechts verwekte. Een vierde, de jongste is 33 jaar en houdt van luxe. Van een vijfde, een jong meisje met wie hij vorig jaar trouwde, is niets bekend.
-6-
Is België failliet als men weet dat de Franstalige volksvertegenwoordigers uit het Waals parlement Europa afreisden om Luc Van den Brande, die zich met instemming van vele collegae uit de Raad van Europa kandidaat stelde voor de functie van secretaris-generaal, zwart te maken ?
De ‘belgitude’ van de verenigde Belgische Franstalige partijen houdt in dat een Vlaming geen betekenisvolle internationale betrekking kan krijgen.
“Hoe willen we met dergelijke politici, die hun grootste plezier vinden in het schade toebrengen aan Vlaanderen, ooit een akkoord maken over de hervorming van België ?” Zo vraagt de Naamloze Achter Ons zich met Paul Geudens in Gazet van Antwerpen af.
-7-
Is de sociale zekerheid er enkel voor franstaligen ? De Waalse gepensioneerde vakbondsleider Josly Piette werd benoemd tot voorzitter van het beheerscomité van de sociale zekerheid, de hoogste functie in de sector. Hij spreekt geen woord Nederlands.
Aldus vroeg N*A*O*,
‘Hoe onwetender hoe dogmatischer (III)’,
Apeldoorn, 10 mei 2009
Geen opmerkingen:
Een reactie posten